viernes, 28 de diciembre de 2012

nadie elige vivir
y, sin embargo, estamos aquí

sufriendo toda esta mierda

la tristeza de cada mañana, de cada día
de cada nube llorando por nosotros


ya no distingo las gotas del cielo de las de mis párpados

sálvadme de ser como el resto del mundo

domingo, 23 de diciembre de 2012

dame poesía que me estoy muriendo
dame poesía

miércoles, 12 de diciembre de 2012

más allá de aquí no le importas a nadie
siempre estoy sola
debo continuar
(a pesar de todo)
que ya no me robas el tiempo como antes y ahora noto las horas sobre mi espalda

jueves, 29 de noviembre de 2012

cuando algo sale mal tendemos a echar la culpa a los demás
deberíamos darnos cuenta de que la mayoría de las veces la culpa es nuestra
hasta que no nos valoremos tanto positiva como negativamente
no podremos valorar con certeza a los demás.

lunes, 26 de noviembre de 2012

todavía me invade el recuerdo triste y tierno
del funeral
y viendo a mi padre de reojo, su mirada serena
pero su corazón roto
y pensé "¿por qué no llora? porque cree que así es más valiente, pero los valientes también necesitan llorar"

ese día conocí la muerte, sólo era una niña.

viernes, 23 de noviembre de 2012

prefiero el dolor de la sabiduría antes que la felicidad de la ignorancia
siempre tendrás que elegir, hagas lo que hagas
nada es objetivo
sólo busca la verdad
cuestiónalo todo, aunque duela, hazte herida
tranquilo pues si eres fuerte te curarás pronto
los más débiles mueren antes, mueren en vida, muertos vivientes
nosotros vivimos sufriendo pero sabiendo que sabemos la verdad
la dolorosa verdad.

viernes, 16 de noviembre de 2012

un día, un día la libertad...

el miedo

mucha gente
una manifestación
avalancha de personas

yo, paralizada

alguien me agarra, tira de mí
reacciono
me doy la vuelta
comienzo a correr

correr delante de la policía
petardos
pelotas de goma
heridos, detenidos
ambulancias

silencio por las calles estrechas
sangre en las grandes calles

horas rondando por la ciudad
con el miedo siempre en mi corazón
pero siempre valiente
sin perder la ternura de por qué lucho



odiándonos a nosotros mismos
muriendo cada día


martes, 13 de noviembre de 2012

puedes admitir tu error
pero el daño ya está hecho

lunes, 12 de noviembre de 2012

siempre me intento superar hasta que me doy cuenta de lo mediocre que soy y lo fácil que es superarme a mí misma.

(no será fácil)

 "si quieres, puedes" es mentira


si puedes, hazlo



lunes, 5 de noviembre de 2012

no me pidas ser optimista
no me lo pidas porque es mundo no me lo permite
todo va bien
hasta que nacemos

todo va mal
mientras vivimos

todo va mal
todo va mal
todo va mal

hasta que morimos.
comienzo siempre sin esperanza,
para no dar de bruces con facilidad
comienzo así
y aunque pretendo cambiar en el camino
también acabo así,
sola
que no sin nadie

y esto es lo peor
porque estar sola si nadie es aceptable
pero estar sola y rodeada de gente es lo peor que te puede pasar.

lunes, 22 de octubre de 2012

tus manos temblando, cubriendo tus ojos
entre los huecos de los dedos ves el mundo donde no quieres estar
cierras tus manos completamente
¿ya está?
tus manos caen

lunes, 24 de septiembre de 2012

soy una escritora fracasada
soy una luchadora fracasada
soy una cobarde fracasada
soy una cantante fracasada
soy una cineasta fracasada
soy una persona fracasada
soy, aún.



por ti
me he perdido hace tiempo y no encuentro la salida
y si la encuentro quiero encontrar la llave para cerrarla y no volver a entrar

lunes, 10 de septiembre de 2012

" a veces eres tan radical que das miedo"

a mí me da miedo la indiferencia.
espera decepciones, sólo eso
te hará fuerte y llorarás menos

sábado, 8 de septiembre de 2012

lo peor no es llorar
si no que nadie sepa que estás llorando
parece que lo malo siempre vuelve a nosotros
y ya no entiendo por qué estoy aquí
por qué sigo a pesar de no tener nada por lo que seguir
puede que sea demasiado cobarde
puede
quién sabe
yo no.
todo se repite incesablemente
como si de un bucle se tratase

domingo, 2 de septiembre de 2012

me duelen los ojos
de llorar
de sentir
de vivir


me duelen por tener que soportar
por tener que sentir cuando no quiero
por tener que aguantar mientras estoy cayendo
y nadie me ayuda
me duele que nadie esté aquí sintiéndome doler
me duele no estar sola y alejada del mundo
me duele
pero me duele sobre todo no saber qué quiero de verdad.

viernes, 27 de julio de 2012

pero si no me entiendo
ni yo
como me entenderá alguien de este mundo
tan oscuro en la noche
pensando, viendo, observando
vidas nuevas y la mía ya tan vieja

jueves, 5 de julio de 2012

pero no me sueltes, por favor.
a veces estamos cegados
a veces necesitamos despegar del largo letargo que nos envuelve para darnos cuenta de que
la verdad duele

martes, 26 de junio de 2012

tomaste o dereito a entrar na miña pel
coma o dono do arrulo do vento
ou como a doenza nocturna
atravesas o meu corpo
entre liñas de imperfección
da túa pel
da nosa pel

jueves, 24 de mayo de 2012

brotábamos entre as follas das árbores
xa mortas no chan
pasadas de outono
vermellas, pode que amarelas
e nós alí, novos e fortes
erguemos entre a podredumbre
olvidando os demáis
eles derrotados e nós nacendo
abrindo os ollos
eles pechándoos
fumos o despertar da vida o renacer da morte
e só importaba iso
e nada máis.

martes, 22 de mayo de 2012

teño bágoas e feridas internas
tiña sonos
tiña un futuro
tiña algo algo máis que nada
e coma sempre as cousas voltan caer, sen eu aprender das miñas caídas
constantes
coa cara húmida
as mans débiles
o corpo morto-case-
o ciclo interminable da historia, cíclico, case inevitable, repetido unha e outra vez
outra vez
ata o fin.

jueves, 17 de mayo de 2012

¿cómo escapar si aún miro hacia atrás?

domingo, 13 de mayo de 2012

as noites son como unha poesía

viernes, 11 de mayo de 2012

contarei esas historias nun mar, pero non neste meu mar
senón noutro diferente
e seremos emigrantes tristes coa nostalxia dos vellos e as ilusión da xuve
que aínda que me cambies a paisaxe eu teño un coazón inamovíbel
que non olvida, que sempre volta.
perdidos atopastes
os meus ollos de bágoas pasadas
e xa non saber por qué choran
sen razón sen motivo

quizáis unha ferida aberta
pode que esta noite tan escura
quizáis as altas horas
sen razón sen motivo

pero tiven razóns e motivos de sobra


lunes, 30 de abril de 2012

nunca caes porque voltamos a erguer todas as mañás
que en realidade son noites
e renacemos na lúa tan alta
que sorrí dende alí arriba
lonxe de nós
pero ti cerca de mín
sen soltar
sen marchar

jueves, 26 de abril de 2012

tivemos un pasado
e non esquezas
que temos un futuro

lunes, 16 de abril de 2012

muchos huseso rotos y ninguna tirita

jueves, 12 de abril de 2012

humo sobre lluvia que se pierde en horizontes oscuros
nunca veré más allá si no salgo y me tiro por esta ventana
para volar hasta nuestros sueños tan imposibles de ayer

miércoles, 11 de abril de 2012

no somos nada sin nuestras ideas
pican los ojos a altas horas de la madrugada

domingo, 8 de abril de 2012

cada vez nos alejamos más y, sin embargo, hay cosas que nunca cambian
eso me encanta
quedarse sin palabras
morir un poquito
las cosas inesperadas son las mejores
hay sueños que se cumplen
sueños que me parecían imposibles hace 4 años
hace 4 años yo quería volar y ahora estoy empezando
y ya no tengo miedo a caer
porque sé que me podré levantar cien veces más

sábado, 7 de abril de 2012

perdonadme por ser ilusa y creer que aún se puede cambiar el mundo

viernes, 6 de abril de 2012

la vida sin poesía no tendría sentido
porque no sería vida
si puedo hacer cambiar a una persona ya he cambiado un poquito el mundo
poco a poco se hace el camino
y es largo
pero somos fuertes aunque lloremos por las heridas de nuestros antepasados
encántame coñecer as cousas de cada día da xente
as cousas que ao pensar nelas recordas a esa persoa
cousas insignificantes ou cousas moi coñecidas
pero cousas que para esa persoa forman parte do que son e da sua vida
creo que é do máis bonito do mundo
coñecer as nosas diferenzas que fannos únicos
fannos libres
parece que una sóla persona me hace feliz, parece imposible, pero nada lo es

domingo, 1 de abril de 2012

arrullarte toda a noite
xentes do mundo xentes dos povos
espertade
vede máis alá do que é correcto e do que non o é
as cousas non son incorrectas porque as diga unha lei
as cousas son incorrectas cando esa lei vai contra a dignidade humana

sábado, 31 de marzo de 2012

no me duelen las balas
me duele no poder estar ahí para sentirlas
no poder ayudar

ya no me importa el dolor, me duele más no poder hacer nada

domingo, 25 de marzo de 2012

mentes muertas y mentes podridas
nos gobiernan
y las mentes lúcidas van muriendo sin libertad

sábado, 24 de marzo de 2012

estuve toda la noche llorando
y ni te conozco

miércoles, 21 de marzo de 2012

estoy triste hoy
y siempre
porque no puedo cambiar el mundo (sola)
mira cuánto hemos tardado en darnos cuenta de que nos quitaban la libertad
pero no te engañes, la libertad la perdimos al nacer
no les duele cortarnos las alas
porque ellos nunca pudieron volar

domingo, 18 de marzo de 2012

soy una sensible de mierda
pues que te vaya bien
y si nunca lees esto
que te vaya mal

que te vayas
sólo es bueno cambiar si se cambiar para bien

viernes, 16 de marzo de 2012

lloro mientras escribo estos versos
y eso es lo que me hace humana
sociedad mecanizada
qué poco sentimos ya (¿siempre fue así?)
a toda la gente que cree que la he olvidado


nunca fue así
siempre he sentido que hacía daño
así pues... me apartaba


el miedo a herir a los demás es algo propio de mí
el miedo a que me hagan daño


miércoles, 14 de marzo de 2012

ahora falta un día
que es como un año
perdido o ganado
depende cómo lo veamos
depende si juntos o separados
depende de si amas o si me odias
pero al fin y al cabo un día más
más sola
menos dolor
felicidades
lo has conseguido
no quererte es menos doloroso

domingo, 11 de marzo de 2012

no quiero vivir en un mundo dónde no sé si quiero vivir.
el simple hecho de pensar que no quiero vivir aquí, rodeada de tanta mierda
de tanta gente muerta
tanta mentira y dolor
de todo lo que nos contaron y no era verdad
ese hecho significa que esto no merece la pena
no quiero un futuro incierto
quiero un futuro libre

sábado, 10 de marzo de 2012

los que nunca han amado al mundo
nunca podrán amarnos
porque su corazón murió antes de nacer
"tú me haces resistir cada día"
me duele el corazón de no usarlo
duele poco
pero duele
pero duele menos que cuando existías

miércoles, 7 de marzo de 2012

y si hay que esperar lo hacemos
pero lo hacemos sin conciencia tranquila
en las noches de lágrimas y las mañanas de mejillas conjeladas
esperamos pero no olvidamos
el pasado, el presente

pues el futuro es nuestro
duelen los ojos tristes en las mañanas de invierno
invierno pasado y casi caducado
desolada niebla que me abrazas
dame vida, dame alma
ahora más que nunca; nunca máis,
nunca más represión, más evolución y menos dolor.
sociedad libre, calles libres, vida libre. libertad. nuestra libertad robada. es hora de que sea nuestra (de verdad).
¿dónde está la libertad? es mentira que haya democracia y libertad. viviremos para conseguirla

eso siempre.

lunes, 5 de marzo de 2012

las cosas cambiaron
para bien o para mal

viernes, 2 de marzo de 2012

"culpable
de creer que el amor todavía sería capaz de mover el mundo
...
y culpable me declaro"
decían, yo escuchaba
y mientras sirenas ahí fuera suenan
disparos oyes
policía corre, sangre
sangre tuya

miércoles, 29 de febrero de 2012

rojo
pero rojo de sangre
aún no de amor
rojo sobre ciudades grandes y no tan grandes
rojo en nuestros corazones rotos
rojo en la libertad
rojo como el más brillante de todos

martes, 28 de febrero de 2012

vaya pesadilla
finales o principios
derrotados
nadie escucha
nadie ve
sólo
una mirada que ya no está.
todo está bien (decía entre lágrimas)
nos decíamos adiós de la única manera que sabíamos: sin lágrimas, con ojos tristes.

viernes, 24 de febrero de 2012

vacíos que llenan mentes
la mía vacía de ideas
y vacía
del mundo

jueves, 23 de febrero de 2012

e así foi como eu non quixen voar
sen ás
sen forza

só un destino que todos coñeciamos.

martes, 21 de febrero de 2012

te diste cuenta, ¿verdad?
el mundo no era tan horrible entonces
y sí, siempre lo fue, pero estaba tapado por mentiras
mentiras que nos hacían felices (o eso creíamos)

ya no nos conformamos
ahora actuamos

hoxe

eran outros tempos
tempos nos que críamos ser indestrutibles
nos que cambiar o mundo parecía moi sinxelo
até agora

agora demostramos o que realmente somos
o noso modo de actuar
as ganas de querer (non cambia-lo mundo, senón tentar de permanecer nel, é o mínimo)
porque o medo recorre as vilas
recorre as persoas
recorre os corpos brandos
corpos masacrados
corpos morados
corpos sangrados
corpos, ao fin e cabo, só corpos
pero corpos que tiveron unha gran valentía
corpos que eran persoas
corpos de persoas marabillosas
persoas que loitaron polo que pensaban
e repetiuse
ata o fin dos nosos días.

martes, 14 de febrero de 2012

déixaste caer
déixaste atrás
non voltear a cabeza
(foi unha boa idea)

até aquel día
no cal decidiches ser máis, ver máis alá do teu mar do horizonte
porque eran horizontes que coñecíamos
e daba pena deixalos marchar
pero alí quedaron
soíños
(que non esquecidos)


eu nunca esquecerei

martes, 7 de febrero de 2012

dejamos de pensarnos
a veces a oscuras
creíamos sombras
veíamos nada

martes, 31 de enero de 2012

duelen tus manos transparentes
aquí sobre mis hombros
hundiéndome en mí misma
con tu peso a mis espaldas
tu peso vacío pero tan profundo
vacío de amor
vacío de vida
profundo dolor
profunda mi herida

domingo, 29 de enero de 2012

-con el tiempo todo se soluciona-
no, todo no. tú y yo no

domingo, 22 de enero de 2012

neses intres sen osíxeno
entre meixelas quentes
os doces agarimos entre as vértebras fixéronme voar
e souben que eras ti
agochado entre néboas e tremores
ti dásme as, as pra voar.

miércoles, 18 de enero de 2012

escondimos el amor, sí
escondimos el dolor, sí
¿y qué dolía más? dime, ¿qué dolió más?

lunes, 2 de enero de 2012

bágoas que enchedes os meus ollos
e non me deixades ver a realidade
grazas