brotábamos entre as follas das árbores
xa mortas no chan
pasadas de outono
vermellas, pode que amarelas
e nós alí, novos e fortes
erguemos entre a podredumbre
olvidando os demáis
eles derrotados e nós nacendo
abrindo os ollos
eles pechándoos
fumos o despertar da vida o renacer da morte
e só importaba iso
e nada máis.
