cheas as horas na cama
estremecendo ás estrelas
doéndote no teu lamento
en tí mesmo
nos teus órganos
sufrintes
que acúsante de non respirar
sen aire nos pulmóns
intentas voar
pero daste conta de que a realidade está preto
ó noso lado
[todo o tempo]
sen deixarnos marchar
e tí o sabes.