miércoles, 29 de febrero de 2012

rojo
pero rojo de sangre
aún no de amor
rojo sobre ciudades grandes y no tan grandes
rojo en nuestros corazones rotos
rojo en la libertad
rojo como el más brillante de todos

martes, 28 de febrero de 2012

vaya pesadilla
finales o principios
derrotados
nadie escucha
nadie ve
sólo
una mirada que ya no está.
todo está bien (decía entre lágrimas)
nos decíamos adiós de la única manera que sabíamos: sin lágrimas, con ojos tristes.

viernes, 24 de febrero de 2012

vacíos que llenan mentes
la mía vacía de ideas
y vacía
del mundo

jueves, 23 de febrero de 2012

e así foi como eu non quixen voar
sen ás
sen forza

só un destino que todos coñeciamos.

martes, 21 de febrero de 2012

te diste cuenta, ¿verdad?
el mundo no era tan horrible entonces
y sí, siempre lo fue, pero estaba tapado por mentiras
mentiras que nos hacían felices (o eso creíamos)

ya no nos conformamos
ahora actuamos

hoxe

eran outros tempos
tempos nos que críamos ser indestrutibles
nos que cambiar o mundo parecía moi sinxelo
até agora

agora demostramos o que realmente somos
o noso modo de actuar
as ganas de querer (non cambia-lo mundo, senón tentar de permanecer nel, é o mínimo)
porque o medo recorre as vilas
recorre as persoas
recorre os corpos brandos
corpos masacrados
corpos morados
corpos sangrados
corpos, ao fin e cabo, só corpos
pero corpos que tiveron unha gran valentía
corpos que eran persoas
corpos de persoas marabillosas
persoas que loitaron polo que pensaban
e repetiuse
ata o fin dos nosos días.

martes, 14 de febrero de 2012

déixaste caer
déixaste atrás
non voltear a cabeza
(foi unha boa idea)

até aquel día
no cal decidiches ser máis, ver máis alá do teu mar do horizonte
porque eran horizontes que coñecíamos
e daba pena deixalos marchar
pero alí quedaron
soíños
(que non esquecidos)


eu nunca esquecerei

martes, 7 de febrero de 2012

dejamos de pensarnos
a veces a oscuras
creíamos sombras
veíamos nada