as noites son agora coma o reflexo do
pasado.
cando os nosos sonos esmagábanse en bágoas
e as feridas abertas choraban polas
pernas.
vin o teu reflexo, vinche nas pantasmas
e no son dos paxaros,
das bolboretas e entre as melodías nas que tí
arrulabas.
coma as feridas do pasado, escóceme
esta palabra.
----------------------------------------------
las noches son ahora como el reflejo del
pasado.
cuando nuestros sueños se rompían en lágrimas
y las heridas abiertas lloraban por las
piernas.
vi tu reflejo, te vi en los fantasmas
y en el sonido de los pájaros,
de las mariposas y entre las melodías en las que tú
cantabas.
como heridas del pasado, me escuece
esta palabra.
las heridas que lloran por las piernas se curan con tiritas de muñequitos.
ResponderEliminar(besodepajarito)
como me gusta la palabra bolboreta.
ResponderEliminar:)
as feridas do pasado son das que máis doen.
ResponderEliminarunbesiñoCora :)
:)
ResponderEliminarAi, Cora que bonito texto!
ResponderEliminarE en galego adquire unha dulzura extra,
jo, sígote, e alégrome de atoparte por aquí!
un biquiñoooo Cora!