brotábamos entre as follas das árbores
xa mortas no chan
pasadas de outono
vermellas, pode que amarelas
e nós alí, novos e fortes
erguemos entre a podredumbre
olvidando os demáis
eles derrotados e nós nacendo
abrindo os ollos
eles pechándoos
fumos o despertar da vida o renacer da morte
e só importaba iso
e nada máis.
jueves, 24 de mayo de 2012
martes, 22 de mayo de 2012
teño bágoas e feridas internas
tiña sonos
tiña un futuro
tiña algo algo máis que nada
e coma sempre as cousas voltan caer, sen eu aprender das miñas caídas
constantes
coa cara húmida
as mans débiles
o corpo morto-case-
o ciclo interminable da historia, cíclico, case inevitable, repetido unha e outra vez
outra vez
ata o fin.
tiña sonos
tiña un futuro
tiña algo algo máis que nada
e coma sempre as cousas voltan caer, sen eu aprender das miñas caídas
constantes
coa cara húmida
as mans débiles
o corpo morto-case-
o ciclo interminable da historia, cíclico, case inevitable, repetido unha e outra vez
outra vez
ata o fin.
jueves, 17 de mayo de 2012
domingo, 13 de mayo de 2012
viernes, 11 de mayo de 2012
Suscribirse a:
Entradas (Atom)